پیش بینی فروپاشی: مروری بر نظریات و چالش‌ها
در سال 2019، پیر شاربونیر مقاله ای را برای مجله فرانسوی Revue du Crieur در مورد روند نوظهور معروف به فروپاشی نوشت. او در مقاله‌ای با عنوان «شکوه و افتضاح فروپاشی» می‌نویسد: «نظریه‌هایی درباره فروپاشی قریب‌الوقوع تمدن صنعتی رایج هستند.
یک سال قبل از اینکه کووید-19 دیدگاه بشریت را نسبت به جهان و آینده آن تغییر دهد، شاربونیر تلاش کرد تا محاسن نظریه فروپاشی را با تمرکز بر انگیزه مروجین آن ارزیابی کند. او دقیقاً بازار یک ژانر ادبی را که به طور فزاینده ای محبوب می شود، شناسایی می کند و خاطرنشان می کند که «ترس یک احساس کاملاً سیاسی است و تولید سناریوهای روز قیامت سیستم های اعتقادی ما، نگرش ما نسبت به آینده و حس خوب و بد ما را فعال می کند. یک سطح بسیار عمیق.” اینها به وضوح دستورالعمل هایی برای تولید محصولات پرفروش هستند.
گایا هرینگتون، محقق شرکت حسابداری KPMG، که خود را در لینکدین «متفکر سیستمی با پیشینه اقتصادسنجی» توصیف می‌کند، تصمیم گرفت به مطالعه‌ای که در سال 1972 توسط یک تیم تحقیقاتی در MIT انجام شد، نگاهی دقیق‌تر بیندازد. او عمیقاً به یافته های آن رفت و با ابزارهای مدرن آن را به روز کرد.
مطالعه MIT به صورت کتابی با عنوان «محدودیت‌های رشد» منتشر شد. پرفروش شد. این بدان معناست که هر سیاستمدار و هر مدیر عاملی حداقل باید از یافته های خود آگاه بوده باشد. بر اساس شبیه‌سازی‌های پیچیده متعدد که توسط قدرت محاسباتی آن دوره فعال شده‌اند، این مطالعه به دنبال تعیین پایداری روندهای موجود در اقتصاد بود. پس از آزمایش متغیرهای متعدد، به این نتیجه رسید که، حتی با وجود پیشرفت فنی قابل پیش بینی در خوشبینانه ترین سناریوها، مگر اینکه اقدامات خاصی برای اصلاح روندهای عمیق تر انجام شود، محتمل ترین سناریو سقوط سیستمیک در سال 2040 خواهد بود.
هرینگتون همان روندهایی را که از سال 1972 در حال انجام بود، آزمایش کرد. او کشف کرد که از آنجایی که جهان تصمیم گرفته است به سناریوی “کسب و کار به طور معمول” (BAU) پایبند باشد، بدترین نتیجه فروپاشی، حتی قبل از سال 2040. ، محتمل ترین باقی می ماند. حتی ممکن است زودتر از پیش‌بینی‌ها بیاید.
بر اساس کار هرینگتون، ریچارد ترلفال، رئیس جهانی KPMG IMPACT، این مورد را بیان می کند که امیدوار است هر تصمیم گیرنده ای که در اقتصاد فعلی نقش دارد، جدی گرفته شود. او می نویسد: «جهان تنها 10 سال فرصت دارد تا انتشار گازهای گلخانه ای را به نصف کاهش دهد و تشخیص این موضوع به عنوان یک ریسک تجاری، اولین گام برای ایفای نقش فعال در پرداختن به این چالش مشترک وجودی است.» آیا او واقعا تصور می کند که اگر بازیگران اقتصادی سقوط را به عنوان یک “ریسک تجاری” ببینند، اکنون وارد عمل خواهند شد؟
یادداشت متنی
نقش KPMG در اقتصاد به جای تصمیم‌گیری، مشاوره است. یکی از شعارهای این شرکت “حرکت شیوه های تجاری هدفمند و شهروندی خوب شرکتی” است. اما مشاوران و مشاوران رانندگی نمی کنند. در بهترین حالت نقشه را ارائه می کنند که رانندگان اگر وقت داشته باشند ممکن است آن را بخوانند یا نخوانند. رانندگان نزدیک به 50 سال فرصت داشته اند تا درس های “محدودیت های رشد” را یاد بگیرند، و هرینگتون با به روز رسانی خود خاطرنشان می کند که هیچ کار مهمی انجام نشده است. دلیلی سیستماتیک برای آن وجود دارد و ربطی به عدم مشاوره خوب ندارد.
Threlfall درست است که فروپاشی قریب‌الوقوع را به‌عنوان یک «چالش مشترک و وجودی» ببینیم. این یک تهدید برای بقای همه است. در بیشتر زمینه ها، ادراک یک تهدید مستلزم اقدام است و این مورد نیاز به اقدام مشترک دارد. اما در جامعه مصرفی مرتبط با بازار آزاد و سرمایه داری رقابتی، تهدیدها همه جا هستند. فوری ترین تهدیدی که مردم مشروط به دیدن آن هستند از خود رقابت ناشی می شود. محرک اصلی در این اخلاق، کسب برتری در رقابت، مبارزه برای سهم بازار و سپس دفاع از موقعیت خود است. مردم در مدرسه هنر به دست آوردن «رشته» برای انجام موفقیت‌آمیز این کارها را به عنوان بازیگران مستقل اقتصادی، نه به عنوان شرکای جمعی، یاد می‌گیرند.
در جامعه مصرف کننده، به اشتراک گذاری به عنوان نشانه ای از ضعف تلقی می شود. همه چیز در محیط یا به عنوان یک شی قابل خرید یا یک تهدید دیده می شود. بیشتر چیزها می توانند هر دو باشند. این نقطه رقابت است. دیدن چیزها به عنوان یک تهدید، افراد متعهد را برای غلبه بر تهدید و شکست آن تحریک می کند. ساده ترین راه برای موفقیت برای شرکت های موفق، خرید تهدید است، در نتیجه افزایش ظرفیت خود برای تهدید دیگران. یک تکنیک استاندارد برای هر شرکتی که قادر به جمع آوری پول نقد است، سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه نیست، بلکه خرید رقبا است. به همین دلیل فیس بوک واتس اپ را خرید. این سریع ترین و آسان ترین راه برای انحصار است. آیا KPMG به فیس بوک توصیه دیگری می کرد؟
